منظور از نانوپوشش‌های ساختمانی عبارتند از:
۱. نانو پوشش‌های ضدآب: این نانوپوشش‌ها دارای خاصیت آبگریزی و سطوح ضد آب هستند. این پوشش‌ها معمولاً برای پوشش دادن سطوح بیرونی ساختمان‌ها استفاده می‌شوند تا ساختمان در برابر نفوذ آب و رطوبت مقاوم باشد و مانع ایجاد خرابی و آسیب در ساختمان شود.
۲. نانوپوشش‌های خودتمیزکننده: این نانوپوشش‌ها دارای خاصیت خودتمیز شدن سطوح هستند. این پوشش‌ها معمولاً شامل ذرات نانواندازه دار هستند که خاصیت خودتمیزکنندگی را به سطوح ساختمانی می‌بخشند. این ویژگی باعث می‌شود ذرات آلودگی و کثافت گرد و غبار روی سطوح به‌طور خودکار تمیز شوند.
۳. نانوپوشش‌های ضد باکتری: این نانوپوشش‌ها دارای ترکیباتی هستند که توانایی کشتن و جلوگیری از رشد باکتری‌ها را دارند. این پوشش‌ها معمولاً برروی سطوحی مانند پنجره‌ها، درب‌ها و دیگر نقاطی که با تماس دست بشر در ارتباط هستند، استفاده می‌شوند.
۴. نانوپوشش‌های عایق حرارتی: این نانوپوشش‌ها دارای ویژگی عایق حرارتی هستند و می‌توانند به کاهش تلفات حرارتی ساختمان کمک کنند. این پوشش‌ها معمولاً برروی سطوح دیوارهای خارجی و سقف ساختمان‌ها استفاده می‌شوند تا از انتقال حرارت از داخل به بیرون و بالعکس جلوگیری شود.
نکته مهمی که باید در نظر داشته باشید این است که نانوپوشش‌های ساختمانی معمولاً برای بهبود ویژگی‌های سطوح ساختمانی به کار می‌روند و نباید به عنوان جایگزینی کامل برای روش‌های سنتی استفاده شوند. همچنین، تحقیقات بیشتر در حال انجام است تا پتانسیل و کاربردهای دیگر نانوپوشش‌های ساختمانی مورد بررسی قرار بگیرد.